Venetië – verleden, heden en toekomst
De eerste keer dat ik in Venetië was moet in 1974 zijn geweest. Ja, het jaar van de verloren finale tegen Duitsland. Die zag ik op een camping bij Rimini. Maar eerst waren we in Venetië. Ik was 14. Het was druk en het was heet. Veel toeristen en veel bijpassende rotzooi. Ook toen al. Waarom zou je daar ooit weer naar toe gaan?
Tijdens mijn studie las ik Thomas Mann, Der Tod in Venedig. Eerst op z’n Duits. Toen op z’n Engels en daarna de film gezien. Venetië tijdens de pest, in de vochtige hitte. Prachtige beelden. Vooral van het Lido. Het maakte een macabere nieuwsgierigheid wakker. Maar teruggaan?
De volgende keer was 40 jaar later: 2012. Laurien en ik kwamen met de veerboot aan vanuit Patras, Griekenland. Ajax, onze Herder, was ook mee en ik was grieperig. De ANEK-veerboot kwam binnen op een druilerige novembermorgen. Het motregende. De temperatuur was mild. Geen wind. De huizen nat. Daardoor waren de kleuren fantastisch! En het wolkendek functioneerde als een grote diffuser. De schaduwen waren zacht en de zichtlijnen door de smalle kanalen leken eindeloos.
De ANEK voer langs het San Marcoplein, het Canal Grande, Guidecca. Alles was één groot feest voor het (fotografisch) oog. Hoewel ik ziek was, hebben we toen veel foto’s gemaakt en namen ons voor om maar eens terug te gaan in de toekomst.
Misschien toch wel interessant om dit te delen met andere fotografen tijdens een fotoreis?
Oktober 2014, Ajax was niet meer, besloten we op onze reis terug vanuit Griekenland eindelijk eens in Venetië rond te kijken. We hadden maar 1 volle dag en ook in oktober was het al om 17 uur donker. Hotelletje buiten de stad en met de bus naar Venetië. Toen we uiteindelijk op Piazzale Roma waren was het al 16.15 uur. In een flink tempo zijn we toen richting het San Marcoplein gelopen.
Via Ponte dell’Accademia, soms tegen de stroom van vertrekkende toeristen in. Zo kwamen we uiteindelijk op het San Marcoplein.
Het viel direct op dat de toeristen van de cruiseschepen al vertrokken waren en de sfeer op het plein en de straten er omheen werd ontspannen. Snel nachtopnames gemaakt van de galerijen, langs het water en de grachten en om 18.30 al weer terug met de bus.
We voelden ons net een stel Amerikanen of Japanners: Europe in two days! Maar wat een prachtige dingen hadden we gezien.
De volgende ochtend vroeg terug naar de stad.
De hele dag rondgelopen door de stegen, langs de kanalen, over de bruggen en naar Murano, het glaseiland. Het Joodse Ghetto, Castello, Giudecca en het Lido.
Toen wisten we zeker dat we deze stad in ons programma wilden opnemen. Wel op onze manier.
Onze fotografen laten zwerven door de achterafstraatjes en langs gebouwen die nog niet zijn omgeturnd tot toeristische trekpleister en Venetiërs aan het werk. Natuurlijk wilden we ook op beroemde plekken komen, maar bij voorkeur op een tijdstip van de dag dat de meeste bezoekers al verdwenen zijn.
Overnachten op het Lido om rust te krijgen. Want Venetië is op vele manieren druk. De bezoekers: Italiaans en buitenlands. Maar vooral ook doordat er zo ongelofelijk veel te zien is. Om daarin niet te verdrinken moet je als fotograaf keuzes maken.
Het maken van keuzes is een terugkerend onderwerp tijdens de dagelijkse fotosessies en de besprekingen.
In de jaren sinds 2014 zijn we regelmatig met groepjes fotografen in Venetië geweest.
Een lang weekend. Vijf dagen, waarvan 3 volledig aan het dwalen en fotograferen besteed kan worden. Eerst in het vroege voorjaar: maart.
Maar de laatste jaren in november. Een prachtige maand, waarin het aantal bezoekers minder is, het licht zacht en het weer koel, maar vaak droog en zonnig. Hoewel een regenbui zeker te verwachten is. Maar dat creëert zijn eigen magie in deze waterstad.
We vonden een glasblazerij waar we met de fotografen echt alle ruimte kregen om dat oude en spannende vakwerk te fotograferen. Ook acqua alta meegemaakt: het beruchte hoogwater waarbij kades onderlopen, er centimeters hoog water staat in de winkels en veel waterbushaltes onbereikbaar zijn zonder laarzen.
Veel lopen. Veel varen. En natuurlijk lekker eten!
Toen corona onze reis in 2020 onmogelijk maakte hadden we besloten dat het misschien goed was om de reis uit ons programma te schrappen. Daar waren verschillende goede redenen voor. Maar we zouden het nog één keer doen. November 2021, want er waren fotografen die voor de afgelaste reis van 2020 geboekt hadden en deze reis graag wilden doen toen de coronamaatregelen minder streng werden.
Het werd voor ons en hen weer de eerste reis buiten Nederland en iedereen genoot van de stad. Op hun aandringen hebben daarna besloten deze unieke reis tóch in ons programma te houden. Net deze week is de reis van 3 tot 7 november op garant vertrek gekomen en zullen we weer kunnen genieten van Venetië en haar mensen.
Er is nog plek om mee te gaan. Dus wie weet lopen we over 5 weken samen door deze oude, fantastische stad in het water?
